martes, 26 de mayo de 2009

Francisco de Goya.


Francisco de Goya y Lucientes (Fuendetodos, Zaragoza, 30 de marzo de 1746 – Burdeos, Francia, 15 de abril de 1828) fue un pintor y grabador español. Su obra abarca la pintura de caballete y mural, el grabado y el dibujo. En todas estas facetas desarrolló un estilo que inaugura el Romanticismo. El arte goyesco supone, asimismo, el comienzo de la Pintura contemporánea, y se considera precursor de las vanguardias pictóricas del siglo XX.
Tras un lento aprendizaje en su tierra natal, en el ámbito estilístico del barroco tardío y las estampas devotas, viaja a Italia en 1770, donde traba contacto con el incipiente neoclasicismo, que adopta cuando marcha a Madrid a mediados de esa década, junto con un pintoresquismo costumbrista rococó derivado de su nuevo trabajo como pintor de cartones para los tapices de la manufactura real de Santa Bárbara. El magisterio en esta actividad y en otras relacionadas con la pintura de corte lo imponía Mengs, y el pintor español más reputado era Francisco Bayeu, que fue cuñado de Goya.
Una grave enfermedad que le aqueja en 1793 le lleva a acercarse a una pintura más creativa y original, que expresa temáticas menos amables que los modelos que había pintado para la decoración de los palacios reales. Una serie de cuadritos en hojalata, a los que él mismo denomina de capricho e invención, inician la fase madura de la obra del artista y la transición hacia la estética romántica.
Además, su obra refleja el convulso periodo histórico en que vive, particularmente la Guerra de la Independencia, de la que la serie de estampas de Los desastres de la guerra es casi un reportaje moderno de las atrocidades cometidas y componen una visión exenta de heroísmo donde las víctimas son siempre los individuos de cualquier clase y condición.
Gran popularidad tiene su Maja desnuda, en parte favorecida por la polémica generada en torno a la identidad de la bella retratada. De comienzos del siglo XIX datan también otros retratos que emprenden el camino hacia el nuevo arte burgués. Al final del conflicto hispano-francés pinta dos grandes cuadros a propósito de los sucesos del levantamiento del dos de mayo de 1808, que sientan un precedente tanto estético como temático para el cuadro de historia, que no solo comenta sucesos próximos a la realidad que vive el artista, sino que alcanza un mensaje universal.
Pero su obra culminante es la serie de pinturas al óleo sobre el muro seco con que decoró su casa de campo (la Quinta del Sordo), las Pinturas Negras. En ellas Goya anticipa la pintura contemporánea y los variados movimientos de vanguardia que marcarían el siglo XX.
Si quereis saber más sobre Goya o os interesa ver algunas de sus obras pinchar aquí http://www.epdlp.com/pintor.php?id=260

viernes, 22 de mayo de 2009

As viaxes de Cristóbal Colón.

Cristóbal Colón foi un navegante, cartógrafo, almirante, virrei e gobernador xeneral das Indias ó servicio da Coroa de Castilla, famoso por realizar o denominado descubremento de América no 1492. Ata o mapa de Martin Waldseemüller de 1507, denominouse "Indias Occidentais" ó territorio americano e, ainda que posiblemente non foi o primeiro explorador europeo de América, Colón descubriu un novo continente para a civilización europea, o ser o primeiro en trazar unha ruta de ida e volta aproveitando as correntes mariñas do Atlántico que hoxe todavia se utilizan.
Realizou catro viaxes a terras americanas. Na sua expedición partiu o 3 de agosto de 1492 dende o porto de Palos de la Frontera (Huelva), chegando a Guanahani o 12 de outubro de dito ano. Asua chegada a América impulsou decisivamente a expansión mundial de Europa e a colonización por varias potencias europeas de gra parte do continente americano e dos seus poboadores.
O nome de Cristóbal Colón en italiano é Cristoforo Colombo e en latín Christophorus Columbus. Este antropónimo inspirou o nome de almenos un país Colombia, e duas rexións de Norteamérica: a Columbia Británica (Canadá) e o Distrito de Columbia (Estados Unidos).
Se queredes saber máis sobre Cristóbal Colón podedes pinchar aquí http://es.wikipedia.org/wiki/Crist%C3%B3bal_Col%C3%B3n ou ver este minidocumental.

martes, 14 de abril de 2009

O que máis me gustou da excursión, foi poder disfrutala cos compañeiros sabendo que é a última que faremos todos xuntos. A paisaxe que maís me gustou foi a das médulas, con esa cor roxiza de fondo, e imaxinar o traballo que tiberon que lebar os romanos é impresionante. Os mosteiros estibero ben, pero faltou que oubera alguén que falara deles. Os canons do Sil tamén me gustou menos na ixiene, xa que podian ter un pouco máis limpo o río. En xeral gustoume moito, e non a olvidarei, e tampouco olvidarei os compañeiros.

viernes, 3 de abril de 2009

A chegada do veran.

Compañeiros ide preparando as toallas e os bañadores, que se acerca o verán.

viernes, 13 de marzo de 2009

Idade Media

A I.M. comeza no ano 476 coa caída do Imperio Romano de Occidente, e a sua fin no ano 1492 co descubrimento de América, ou no 1453 coa caída do Imperio Bizantino. Este acontecemento durou aproximadamente mil anos.

A mediados do século III empezou unha época de dificultades e fortes inestabilidades.

No ano 330, o emperador Constantino trasladou a capital do imperio dende Roma a Bizancio, unha antiga colonia grega a que lle puxo de nome Constantinopla.

Foi tras a morte do emperador Teodosio, no ano 395, cando se dividiu finalmente o imperio en duas entidades políticas:

- O I.R. de Oriente

- O I.R. de Occidente

O I.R. de Oriente resistiu e Constantinopla asumiu o mando do único imperio, o bizantino.

Debido a crisis ólítica, o poder imperial debilitouse e empezaron a xurdir problemasno exército, probocando unha inseguridade nas fronteiras, o que levou a unha invasión dos pobos bárbaros no imperio.

martes, 3 de marzo de 2009

Mujeres míticas: Antígona


La desobediencia acarrea para Antígona su propia muerte: condenada a ser enterrada viva, evita el suplicio ahorcándose.Por otra parte, Hemón, al entrar en la cripta en la que había sido puesta Antígona, con el objetivo de salvarla, y verla muerta, intenta matar a su padre clavándole su espada, pero falla y atraviesa la espada en sus propias entrañas; mientras tanto, Eurídice, esposa de Creonte y madre de Hemón, se suicida al saber que su hijo ha muerto. Las muertes de Hemón y Eurídice provocan un profundo sufrimiento en Creonte, quien finalmente se da cuenta de su error al haber decidido mantener su soberanía por encima de todos los valores religiosos y familiares, acarreando su propia desdicha.

viernes, 13 de febrero de 2009

Hola nuevos compañeros de blog.

Espero que os gustaran estos chistes. Esto solo es el principio.